শুই থকা চহৰখন

নিৰৱে শুই থাকে নিৰাপত্তাহীন চহৰে যেতিয়া এন্ধাৰে গ্ৰাস কৰে গলিবোৰ আৰু কৰুণ কণ্ঠে কুকুৰে বিনায় দূৰ-দূৰণীত অথবা খোজে খোজে যাযাবৰ পথিকৰ। তেতিয়াও; চহৰখনে শুই থাকে ক্ৰমশঃ ঘনীভূত আশংকাত ডুবি ডুবি।
কল্পনাৰ সাগৰত মৃত্যুদণ্ড হয় হাজাৰ অগ্নিশিখা।
অভিশপ্ত সময়ৰ কৰুণ প্ৰবাহ সংস্কাৰৰ ধুসৰ সপোন।
চহৰখনে কথা ক’ব নাজানে এন্ধাৰ গলিবোৰে মেৰুদণ্ড ভাঁজ লগাই শুই থাকে। গছকি যায় নিৰ্লজ্জ¸ অহংকাৰী জন গণ অধিনায়ক … শোষণ আৰু ফেচিবাদৰ ধ্বজাবাহকৰ দল¸ দিনৰ পোহৰে অনুজ্ঞাপত্ৰ বিতৰণ কৰে তেওঁৰ বুকু খান্দি চোবাই খাবলৈ কলিজা। তেতিয়াও চহৰখনে শুই থাকে …৷৷