Wednesday, September 27, 2017

মুক্ত ভাবে কিছু কথা লিখিম, যিবোৰ পঢ়াৰ ধৈৰ্য বহুতৰে নাই৷ তথাপিও কথাবোৰ নক’লে ভাল লাগি থকা নাই৷ কাৰণ এতিয়া ‘খালি টেমা’বোৰে কটু শব্দৰ শৰ নিক্ষেপ কৰি বুকু চিৰাচিৰ কৰি ৰাখিছে আৰু মিৰ্জাফৰৰ উপস্থিতি সোঁৱৰাইছে৷

     ম্যানমাৰৰ নৰহত্যাযজ্ঞ দেখি চকুলো নোলোৱা মানুহ বোধহয় নাই৷ ইয়াৰ সমাধান হোৱাটো প্ৰত্যেকজন মানুহে কামনা কৰে৷ কিন্তু নেলী, গহপুৰ, চাউলখোৱা, বাঁহবাৰী, কোকৰাঝাৰ, উদালগুৰি, নাৰায়ণগুৰি আদি স্থানত সংগঠিত বৰ্বৰ হত্যাযজ্ঞৰ সময়ত নিৰৱ ভূমিকা পালন কৰাসকলে ৰহিঙ্গাৰ স্বাৰ্থত ‘আত্মহত্যা কৰিম’ বুলি ক’লে নিশ্চয় আপত্তি থাকিব৷ 
      যিদৰে আপত্তি থাকে সাংসদ উন্নয়নৰ পুঁজি ব্যায় কৰাত ব্যৰ্থ হোৱা সাংসদে গৰাখহনীয়াৰ কবলত পৰি মাটি-ভেটি হেৰুৱা নিৰিহ জনসাধাৰণৰ আগত চকুলোৰ বন্যা বোৱাই গৰাখহনীয়া ৰোধৰ বাবে মোনাজাত কৰা ভণ্ডবোৰৰ কৰ্মকাণ্ড দেখিলে৷ 
       আৰু আপত্তি থাকে যেতিয়া মাত্ৰ ব্যৱসায়ৰ স্বাৰ্থত ‘কিং মেকাৰ’ হোৱা আৰু মানুহক মুক্তিৰ পথৰ সন্ধান দিয়াৰ প্ৰলোভনেৰে ভোট আদায় কৰি ডুবাইত বহি নিজৰ মোনাফা লোৱা সকলৰ অন্ধভক্তসকলৰ কৰ্মকাণ্ডবোৰৰ প্ৰতি৷
       প্ৰতিবাৰেই ছলনা কৰি অশিক্ষিত আৰু অৰ্ধ শিক্ষিত লোকসকলক ৰিচাৰ্জ কাৰ্ডৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰি পেলাই দিলে, ডি ভোটাৰৰ সমস্যা সমাধান কৰাৰ বাবে গোচৰ তৰি প্ৰত্যাহাৰ কৰিলে, সকলো দিশতে বঞ্চিতসকলৰ উন্নতিৰ সপোন দেখুৱাই ধৰ্মীয় আবেগেৰে পৰিৱেশ নষ্ট কৰিলে আপত্তি থাকিবই৷ আপত্তি থাকিব পৰিয়ালকেন্দ্ৰীক ৰাজনীতি কৰি জাতীয় নেতা হ’বলৈ আহিলে৷
     লগতে সেইসকলৰ ওপৰতো আপত্তি থাকে যিসকলে সংখ্যালঘুসকলক ভোটবেংক কৰি ৰখাৰ বাবে সদায় পিছ পেলাই ৰাখিছে৷ লাঞ্চনা, বঞ্চনা সহ্য কৰিবলৈ অভ্যস্ত কৰি ৰাখিছে৷ পোহৰৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিছে৷ যিসকলে জীৱীত ৰখাৰ নাটকেৰে জাতিটোক ক্ৰমশ শেষ কৰি গৈ আছে৷
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    ভালে কেইদিন আগতেই ফেচবুকৰ পৰা নিজকে আঁতৰাই ৰাখিছিলো৷ কাৰণ ফেচবুকত বহু ভূৱা লোক আছে যিসকলে হকে-বিহকে গালি-গালাজ আৰু অপমান সূচক কথাৰে সুস্থ চিন্তাত আঘাত কৰে৷ ‘ছছিয়েল মিডিয়া সন্ত্ৰাস’ৰ বাবে ভাল কামবোৰো বিপথে পৰিচালিত হয়৷ কিছুমান লোকে উদ্দেশ্য প্ৰনোদিত ভাবে ছছিয়েল মিডিয়াত সৰব ভূমিকা পালন কৰাৰ বাবে কিছুমান শব্দৰ খনিকৰক নিয়োগ কৰি ৰাখে৷ সেইবোৰ সেন চকুৰ পৰা নিজকে আঁতৰাই ৰাখি সুস্থ জীৱন-যাপন কৰাৰ প্ৰবল ইচ্ছা বুকুত আছিল৷ (ইয়াৰ বাবে বহুতে মোক পলায়নবাদী বুলিও কৈছিল) কিন্তু শেহতীয়াকৈ সংখ্যালঘু জনসাধাৰণৰ প্ৰিয় সংগঠন ‘সদৌ অসম সংখ্যালঘু ছাত্ৰ ইউনিয়নে’ বিশেষ দায়িত্ব প্ৰদান কৰাৰ বাবে ছছিয়েল মিডিয়াত পুনৰ আহিবলৈ বাধ্য হ’লো৷ 
       ১৬ চেপ্টেম্বৰ, ২০১৭ তাৰিখে আমছুৰ মুখ্য কাৰ্যালয়ত অনুষ্ঠিত কাৰ্যনিৰ্বাহক সভাৰ জড়িয়তে বহু কেইটা গুৰুত্বপূৰ্ণ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰা হয়৷ জাতীয় সংকটৰ সময় সমাগত সেই বাবে গুৰুত্ব সহকাৰে আৰু সুক্ষ্ম ভাবে দীৰ্ঘ সময় ধৰি সুস্থ চিন্তা-চৰ্চা কৰি আমি সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰো ‘মহাসংগ্ৰাম’ কৰাৰ বাবে৷ আমাৰ লক্ষ্য এককোটি জনসাধাৰণক ৰাজপথলৈ লৈ অহা৷ আৰু তাৰ বাবেই আমিবোৰে জিলাই জিলাই বিশাল প্ৰতিবাদী সভাসমূহ কৰি আছো৷ আমাৰ মূল চিন্তা যে আমি যাতে চক্ৰান্তকাৰীসকলৰ দ্বাৰা ‘ৰহিঙ্গা’ নহওঁ৷ (ইতিহাসে কিন্তু সোঁৱৰায় যে ৰহিঙ্গা আৰু অসমৰ মিঞাৰ অৱস্থা একে পথেৰেই গতি কৰিছে৷)


        এই প্ৰশ্ন কেইটাৰ বিষয়ে গভীৰ ভাবে চিন্তা নকৰা সকলে আমছুৰ এই ব্যতিক্ৰমি সংগ্ৰামক সহজ ভাবে ল’ব পৰা নাই৷ যেতিয়া আমছুৱে জাতীয় অস্তিত্ব ৰক্ষাৰ শেষ সংগ্ৰাম কৰিব বিচাৰিছে, তেওঁলোকে আমছুক সন্দেহ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে৷ এটা কথা প্ৰায় নিশ্চিত যে এই সংগ্ৰামত পৰাজিত হ’লে আমছুক সন্দেহৰ চকুৰে চোৱাসকলৰো অস্তিত্ব জীয়াই নাথাকিব৷ মৃত্যুৰ সোৱাদ চাকি যিদৰে পুনৰ জীৱীত হ’ব নোৱাৰি একেদৰে ‘আমছুৱে মহাসংগ্ৰাম নকৰিলে কি হ’ব চাওঁ’ বুলি প্ৰশ্ন কৰোতাসকলকো সেই অভিজ্ঞতা দিব নোৱাৰি৷ —আমছুৱে যিহেতু মূলতে নাগৰিকত্বৰ প্ৰশ্নতে জন্ম লাভ কৰিছিল আৰু এতিয়াও বলিষ্ঠ আৰু জাতীয় স্বাৰ্থত আপোচহীন (সেইকথা কোনোবায় স্বীকাৰ নকৰিলেও আমছু বিচলিত নহয়) সেইবাবে বহু কথা আমছুৱে যিমান জানে তেওঁলোকে (যিসকলে সন্দেহ কৰে) সিমান নাজানে আৰু বহু কথা আমছুৱে মুকলিকৈ ক’ব নোৱাৰে (সেই কথাবোৰ অগনতান্ত্ৰিক নহয়)৷ কাৰণ সন্দেহবাদীসকলত কৈ শত্ৰুপক্ষ যথেষ্ট বেছি চতুৰ আৰু জ্ঞানী৷ মুঠতে আগত কোনে কি কৰি গৈছে বা আমছুৰ পৰা ওলাই গৈ কোন ৰাজনৈতিক মতাদৰ্শৰ লগত মিলি কি কৰিছে সেইবোৰ জাতীয় নেতৃত্বৰ চিন্তাৰ বহিৰ্ভূত বিষয়৷ কাৰণ জাতি যে গভীৰ সংকটত সেই কথা তেওঁলোকে জানে৷ 
                                                                                                 ক্ৰমশঃ

Friday, September 15, 2017

Image result for student from char chapori

ছাচ্চাৰ কমিটিৰ প্ৰতিবেদনৰ পৰা বহু কথা জানিব পৰা যায়৷ তাৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল ধৰ্মীয় সংখ্যালঘু সকলৰ শিক্ষাৰ অৱস্থা৷
জানিব পৰা মতে চৰ-চাপৰি অঞ্চলত মাত্ৰ ১৯.৩২ শতাংশ লোক শিক্ষিত (এতিয়া অলপ বাঢ়িব পাৰে)৷
মই যিমানদূৰ জানো এই অঞ্চল সমূহৰ প্ৰাথমিক বিদ্যালয় সমূহত ছাত্ৰ অনুপাতে শিক্ষকৰ হাৰ পুতৌ লগা ধৰণে কম৷ 
শেহতীয়াকৈ টেটৰ জড়িয়তে নিয়োগ কৰা শিক্ষকৰ অধিকাংশই বদলি হৈ অইন ঠাইলৈ আঁতৰি গৈছে৷ ফলত এই অঞ্চলবোৰৰ শিক্ষাৰ বিশেষ অগ্ৰগতি লাভ কৰা নাই৷ এয়া নিশ্চয়কৈ দুৰ্ভাগ্যজনক৷ 
যোৱা কেইদিন মানৰ পৰা এই অঞ্চলবোৰত শিক্ষয়িত্ৰীসকল সুৰক্ষিত নহয় বুলি সামাজিক মাধ্যমত তোলপাৰ লাগিছে (সঁচা-মিছা প্ৰমাণ কৰাৰ বাবে উচ্চ পৰ্যায়ৰ তদন্তৰ প্ৰয়োজন)৷ বহু ৰাজনৈতিক নেতা আৰু সাম্প্ৰদায়িক চৰিত্ৰৰ লোকে ইয়াকলৈ নিকৃষ্ট ৰাজনীতি কৰা দেখা গৈছে৷ যিটো কোনোপধ্যেই গ্ৰহণযোগ্য নহয়৷ কিছুমান গেৰুৱা নেতাই ‘সংখ্যালঘু অঞ্চলবোৰত এইবোৰ হয়’ বুলি মত ব্যক্ত কৰি সমগ্ৰ সংখ্যালঘু ৰাইজক নিকৃষ্ট মানসিকতাৰ বুলি বুজাব বিচাৰিছে৷ 
----------------------------
ইয়াৰ সমাধান ক’ত— 
১৷ ওপৰত উল্লেখ কৰা কথাবোৰ দায়িত্বশীল চৰকাৰে গুৰুত্ব সহকাৰে গ্ৰহণ কৰা প্ৰয়োজন৷ 
২৷ উচ্চ পৰ্যায়ৰ তদন্ত হ’ব লাগে আৰু অপৰাধীক দৃষ্টান্তমূলক শাস্তিৰ প্ৰদান কৰিব লাগে৷
৩৷ যিবোৰ অঞ্চলত এনে নিকৃষ্ট ঘটনা সংঘটিত হৈছে সেই অঞ্চলত চৰকাৰী-বেচৰকাৰী ভাবে সজাগতাৰ সৃষ্টি কৰি ভৱিষ্যত সুৰক্ষিত কৰিব লাগে৷
৪৷ এই অঞ্চলৰ পৰা এগৰাকী শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰীকো বদলি কৰিব নালাগে, প্ৰয়োজনত নিৰাপত্তাৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে৷ অন্যথায় এই ব্যধি দীৰ্ঘ দিনৰ বাবে বাহাল থাকিব, যিটো সুস্থ আৰু সভ্য মানুহে কেতিয়াও কামনা নকৰে৷ 
৫৷ ‘শিক্ষা’ক লৈ ৰাজনীতি কৰা বন্ধ কৰিব লাগে৷
------------------------------
সচেতন আৰু সাংগঠনিক বন্ধু সকলে এই বিষয়বোৰৰ অৱসান ঘটাব লাগে৷ এনেকুৱা এটা মহল থাকিব পাৰে যিসকলে শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত পিছপৰা সকলক অধিক পিছ পেলাই ৰখাৰ কূটিল ষড়যন্ত্ৰ ৰচনা কৰিব পাৰে৷ তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি প্ৰতিজন সচেতন লোকে সুস্থ সমাজ গঠনৰ অংশীদাৰ হ’ব লাগে৷
------------------------------
‘আমাক এখন জ্ঞানৰ দ্বাৰা পৰিচালিত সমাজ ব্যৱস্থা লাগে’


—সাজাহান আলী আহমেদ
শিক্ষা সম্পাদক, ‘আমছু’

Friday, September 1, 2017

Image result for radhakrishnan১৮৮৮ খ্ৰীষ্টাব্দৰ ৫ ছেপ্তেম্বৰ তাৰিখে মাদ্ৰাজৰ তিৰুটানি নামে ঠাইত ৰাধাকৃষ্ণণে জন্ম গ্ৰহণ কৰে । তেওঁৰ দেউতাকৰ নাম আছিল বীৰা স্বামী আৰু মাতৃৰ নাম সীতামা আছিল। ৰাধাকৃষ্ণণৰ ৮ বছৰ বয়স হোৱালৈকে, তেওঁ পিতৃ-মাতৃৰ তত্বৱধানত থাকি শিক্ষা লয়। ইয়াৰ পিছত ১৮৯৬ চনত ৰাধাকৃষ্ণণক তিৰুপটিৰ লুথেৰান মিছন স্কুললৈ পঠোৱা হয় , বীৰ চমাইয়া নিজে এজন গোড়া ব্ৰাক্ষ্মণ হ’লেও, শিক্ষা গ্ৰহণৰ ক্ষেত্ৰত ৰাধাকৃষ্ণণৰ একাগ্ৰতালৈ লক্ষ্য কৰি তেওঁক এই খ্ৰীষ্টিয়ান শিক্ষানুষ্ঠানলৈকে পঠোৱাৰ সিন্ধান্ত লয়। ১৮৯৬ চনৰ পৰা ১৯০০ চনলৈকে এই শিক্ষানুষ্ঠানত থকাৰ পিছত ৰাধাকৃষ্ণণে ১৯০০ চনৰ পৰা ১৯০৪ লৈ ভেলোৰ কলেজ আৰু ১৯০৪ ৰ পৰা ১৯০৮ চনলৈ মাদ্ৰাজ খ্ৰীষ্টিয়ান কলেজত দৰ্শন শাস্ত্ৰ অধ্যয়ন কৰে। ১৯৫২ চনৰ পৰা ১৯৫৬ চনলৈ আৰু পুনৰ ১৯৫৭ চনৰ পৰা ১৯৬২ চনলৈ দুবাৰকৈ ভাৰতৰ উপ-ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পদৰ অধিষ্ঠিত হৈ থকাৰ পিছত ১৯৬২ চনত ৰাধাকৃষ্ণণ ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতি নিৰ্বাচিত হয়। সেই সময়তেই বিশ্বই তেওঁক দাৰ্শনিক আখ্যা দিয়ে । জীৱনত তেওঁৰ কৰ্ম ৰাজিৰ বাবে বিভিন্ন পুৰষ্কাৰেৰে সন্মানিত হৈছিল । ১৯৫৪ চনত ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান ভাৰত ৰত্ন লাভ কৰে ।
ড০ ৰাধাকৃষ্ণণ যেতিয়া ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে নিৰ্বাচিত হয় তেতিয়া ৫ ছেপ্তেম্বৰৰ দিনাখন তেওঁৰ জন্মদিন পালনৰ বাবে এগৰাকী ছাত্ৰই অনুমতি বিচাৰিছিল । তেতিয়া সিদ্ধ পুৰুষ, মহান গুণৰ অধিকাৰী গৰাকীয়ে কৈছিল যে –মোৰ জন্মদিন পালন কৰিব বিচৰাটো মোৰ বাবে গৌৰৱৰ বিষয় কিন্তু এই দিনটো শিক্ষক দিৱস হিচাপে পালন কৰিলে মই আৰু অধিক আনন্দিত হম । লগতে তেওঁ শিক্ষকসকলক দেশৰ আটাইতকৈ শ্ৰেষ্ঠ বুলি অভিহিত কৰি কয় যে- "teachers should be the best minds in the country" । তাৰ পিছত ১৯৬২ চনৰ পৰা প্ৰতি বছৰে ৫ ছেপ্তেম্বৰ তাৰিখটো সমগ্ৰ দেশতে শিক্ষক দিৱস হিচাপে পালন কৰি অহা হৈছে ।
এই দৰে কেৱল এগৰাকী শিক্ষাপ্ৰাণ তথা সমাজখন শিক্ষাই পোহৰাব পাৰে বুলি বিশ্বাস কৰা ব্যক্তিয়েই কব পাৰে । যি দৰে তেখেতে কৈছিল । ৰাষ্ট্ৰপতি হোৱাৰ পাছতো তেখেতে শিক্ষকতাকেই অধিক গুৰুত্ব দিছিল । পল আৰ্থাৰ স্কিলিপছে ৰাধাকৃষ্ণণৰ ব্যক্তিত্ব অতুলনীয় বুলি কৈছিল । বিদেশত পঢ়ি থকা সময়তো সেই শিক্ষানুষ্ঠানখনক নিজৰ উপাসনাস্থলীৰ দৰেই পৱিত্ৰ বুলি জ্ঞান কৰিছিল । ইয়াৰ পৰা এটা কথা প্ৰতিয়মান হয় যে শিক্ষানুষ্ঠান এখন মন্দিৰ-মছজিদ-গীৰ্জা আদিৰ দৰেই পৱিত্ৰ । এই উপাসনা গৃহসমূহত মানুহে পৱিত্ৰ হৈ প্ৰৱেশ কৰে আৰু তাত কোৱা প্ৰতিটো কথা মনোযোগেৰে উপলব্ধি কৰে । সাধনাৰ পথ সেয়ে কঠিন বুলি কোৱা হয়। আজিৰ আধুনিক যুগত পদে-পদে শিক্ষানুষ্ঠান গঢ়ি উঠিছে। শিক্ষাৰ প্ৰসাৰৰ বাবে শিক্ষানুষ্ঠানৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পোৱাটো ভাল কথা । কিন্তু সেই বিদ্যাৰ মন্দিৰৰ পৰিৱেশ মাৰ্জিত আৰু পৱিত্ৰ হোৱাৰ প্ৰতিও গুৰুত্ব দিব লাগিব । আজিকালি বিদ্যালয়সমূহত মবাইল ফোন, মটৰ চাইকেলকে ধৰি বিভিন্ন ধৰণৰ চাল-চলনেৰে শৈক্ষিক পৰিৱেশ কলুষিত কৰি থকা হৈছে । যুগৰ লগত খাপ খোৱাই চলিবলৈ এই নতুন প্ৰযুক্তিৰ সা-সুবিধাবিলাক আমি গ্ৰহণ কৰিব লাগিব যদিও এইবিলাকৰ ব্যৱহাৰৰ প্ৰতি আমি সচেষ্টও হব লাগিব । নহলে আধুনিকতা আমাৰ বাবে কাল হোৱাৰ অৱকাশ থাকিব। পশ্চিমীয়া দেশবিলাকৰ উন্নতিৰ মূল কাৰণ হল তেওঁলোকে প্ৰতিটো কাম সময় মতে আৰু সুপৰিকল্পিতত ভাৱে খুব সাৱধানে সম্পাদন কৰে । কৰ্মৰ প্ৰতি ভক্তিভাৱ বা একাগ্ৰতা নাথাকিলে কৰ্ম সফল নহয়। ঠিক তেনে দৰেই শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত আমাৰ মন-প্ৰাণ পৱিত্ৰ হোৱাৰ আৱশ্যকতা অপৰিসীম । ৰাধাকৃষ্ণণ এই ক্ষেত্ৰত ব্যতিক্ৰম আছিল । ছাত্ৰাৱস্থাৰ প্ৰাথমিক শিক্ষা তেওঁ ঘৰতেই লাভ কৰিছিল । আৰু স্কুলীয়া কালত শিক্ষাগুৰুৰ প্ৰতি তেওঁৰ অগাধ ভক্তি আৰু শ্ৰদ্ধা আছিল । সাধনাৰে জ্ঞানী হব পৰা যায় কিন্তু সিদ্ধ পুৰুষ হবলৈ অৰ্থ্যাত্ত প্ৰজ্ঞাৰ অধিকাৰী হবলৈ জ্ঞান আহৰণৰ বেলিকা পঞ্চ ইন্দ্ৰিয় জাগ্ৰত থাকিব লাগিব । তেতিয়াহে জ্ঞানৰ প্ৰকৃত সাৰমৰ্ম অনুধাৱন কৰিব পৰা যায় ।
ৰাধাকৃষ্ণণে বিশ্বাস কৰিছিল যে মানৱ সভ্যতাৰ বিকাশৰ বাবে শিক্ষাতকৈ শ্ৰেষ্ট আৰু একো হব নোৱাৰে । সেয়ে শিক্ষাক জীৱনত আটাইতকৈ বেছি প্ৰধান্য দিছিল । শিক্ষকতাৰ বৃত্তিক আমি প্ৰকৃত বৃত্তি বুলি অভিহিত কৰো । এই কথাষাৰ সফল ছৱি এখন ৰাধাকৃষ্ণণৰ জীৱন-দৰ্শন লক্ষ্য কৰিলে দেখিবলৈ পোৱা যায় । আমি ৫ ছেপ্তেম্বৰ তাৰিখে তেখেতৰ জন্মদিনটো শিক্ষক দিৱস হিচাপে পালন কৰাৰ মূল তাত্পৰ্য হৈছে শিক্ষক আৰু ছাত্ৰৰ মাজত মণিকাঞ্চন সংযোগৰ যি পৱিত্ৰ অৰ্থ তাক ফুটাই তোলা । শিক্ষক আৰু শিক্ষাৰ্থীৰ মাজত সু-সম্পৰ্ক এটা গঢ়ি নুঠিলে তেনে পাঠ দান বা পাঠ গ্ৰহণৰ পৰা সাফল্যৰ আশা কৰিব পৰা নাযায় । বাস্তৱতে যদি আমি লক্ষ্য কৰো তেনেহলে ইয়াৰ ফলাফল আমি দেখিবলৈ পাম। শিক্ষক হৈছে ছাত্ৰক সকলোধৰণ শিক্ষাৰে শিক্ষিত কৰা গুৰু । পাঠ্যপুথিত লিপিবদ্ধ পাঠ্যক্ৰমে ছাত্ৰৰ আনুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ চাহিদাহে পূৰণ কৰে । ইয়াৰোপৰি এগৰাকী ছাত্ৰই নাগৰিক হিচাপে সমাজত প্ৰতিষ্ঠা লাভ কৰিবলৈ পাঠ্যক্ৰমৰ বাহিৰৰ বহু নজনা কথা জানিব লাগে । সেই কথাবিলাক ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে তেতিয়াহে জানিবলৈ সক্ষম হব যেতিয়া শিক্ষক আৰু ছাত্ৰৰ মাজত এক সুসম্পৰ্ক থাকিব ।
ড০ ৰাধাকৃষ্ণণৰ জন্মদিনটো শিক্ষক দিবস হিচাপে পালন কৰাৰ যি পৰম্পৰা আমাৰ মাজত চলি আহিছে তাৰ জৰিয়তে আমি শৈক্ষিক দিশত অনেকখিনি উত্কৰ্ষ সাধন কৰিব পাৰি । সেয়ে শিক্ষকৰ দিৱস প্ৰাসঙ্গিকতা সদায়েই থাকিব । কাৰণ শিক্ষা ব্যৱস্থাও সদায় গতিশীল ৰূপত চলি থাকিব । মূল কথাটো হল তেখেতৰ উদাৰ মানসিকতা, আদৰ্শৱান ব্যক্তিত্ব আৰু গুণৰাজিৰ তাত্পৰ্য আমি উপলবদ্ধি কৰি সেই আদৰ্শ আৰু তেখেতৰ সুপাৰমৰ্শক শৈক্ষিক জীৱনত প্ৰয়োগ কৰিব পাৰিলেহে এই শিক্ষক দিৱস পালন কৰাটো সাৰ্থক হব ।



ছদ্মবেশী
পনিৰ-ছয়াবীন আৰু অহিংসা(?)ৰ পূজাৰী
কণিতো থাকে প্ৰাণ (!)
মাছ, মঙহ একো নাখায় সিহঁতে—
চুলি খুড়াই ৰূপ লৈ ভীক্ষুৰ 
সেৱা কৰিছে আত্মাৰ
কিন্তু পাণ কৰিছে
যুৱতী-উলঙ্গ নাৰীৰ ৰক্ত
শিশুৰ কলিজা
ৰোহিঙ্গাৰ দেহ৷

নৰমাংস ভক্ষণকাৰী
‘মোহন মেন ইটাৰ’ (Mohan Men Eater)
বিশ্বৰ চকুত তেওঁলোক ভেজেটেৰিয়ান (Vegetarian)
মানৱতাৰ বধ্যভূমিত খোজকাঢ়িব জানে
নিৰ্দয় পহুবোৰে

এটাৰ পিছত এটাকৈ
ওপঙি উঠিছে সিংহলত
ৰোহিঙ্গাৰ মৃতদেহ
লাজ পাইছে জঙ্গলে
উচুপি উঠিছে আৰাকাণে৷

ইণ্ডো-বাৰ্মিছৰ চিঁঞৰে
কঁপাব পৰা নাই বুকু
মানৱতাবাদীৰ
নিৰৱতা ভঙ্গ নকৰে এতিয়া
আইছিছৰ জন্মদাঁতাসকলে৷

শুনিছিলো মধ্যপ্ৰাচ্যৰ বিননি
এহেজাৰ নিশাৰ আৰব্য উপন্যাস
ইজৰাইলৰ হৃদয় কঁপোৱা ত্ৰাস
পেলেষ্টাইন, ছিৰিয়া, লিবিয়া, ৰুছিয়া
হিটলাৰ-মুছুলিন
আৰু, আৰু বহুতো.....

যেতিয়া ৰঙা হৈছিল নেলী
শিয়াল-শগুণবোৰে কান্দিছিল
সৰি পৰিছিল যন্ত্ৰণা
কঁপি উঠিছিল সূৰ্য৷

শান্তিৰ ন’বেল
আন-ছান-ছ্যু-কি, দালাই লামা
ৰক্তস্নাতা৷৷

AddToAny

Powered by Blogger.

জনপ্ৰিয় লেখা সমূহ