মিছা কথাৰ ঠেং চুটি

কালিৰ দিনটোত দুখন শিশু সমাৰোহ উদযাপনৰ নিমন্ত্ৰণ ৰক্ষা কৰি কিছু অনুভৱ ব্যক্ত কৰাৰ লোভ সামৰিব নোৱাৰিলোঃ

সদায় সংগ্ৰাম ভাল নালাগে৷

গতানুগতিক হৈ দিন পাৰ কৰাৰ মজাই বেলেগ৷

কৈশোৰত যেনেদৰে উদযাপন কৰিছিলো দিনবোৰ আৰু ৰাতিবোৰ৷

অৱশ্যে মোৰ শৈশৱ বহু যন্ত্ৰণাদায়ক আৰু বিৰহৰ আছিল

মোৰ ৫ বছৰ বয়সতে নিজৰ ঘৰখনৰ পৰা বহু আঁতৰত থাকিব লগা হৈছিল...

মোৰ এতিয়াও মনত পৰে ১৯৯৪ চনৰ বিভিষিকাৰ কথাযেতিয়া

 মোৰ খেলাঘৰ, মোৰ মা, দেউতা দাদা, বাইদেও

আৰু মোৰ অতি মৰমৰ কণমানি ভন্টিৰ পৰা বহুযোজন আঁতৰত থাকিব লগা হৈছিল,

আমাৰ ঘৰবোৰ জ্বলাই দিয়া হৈছিল.......

মই সদায় ভয় কৰা ছাগলীজনীও হেৰুৱাই পেলাইছিল.....

গুলিবিদ্ধ হৈ মোৰ মামাৰ মৃত্যুৰ দিনা খন বহুত কান্দিছিলো.....

ওফ....................................

এইবোৰ মনত পৰাৰ পাছতো ‘সদায় সংগ্ৰাম ভাল নালাগে’ বুলি ক’ব পাৰি নে ???

আচলতে সংগ্ৰাম তেজতেই থাকে.....

নকৰো নকৰো বুলি প্ৰতিশ্ৰুতি কৰিও ৰক্ষা কৰা নাযায়

সেইবাবেই সংগ্ৰাম সদায় অব্যাহত থাকিব৷

মোৰ শৈশৱৰ দৰে আৰু কাৰো শৈশৱ বাধাগ্ৰস্থ নহঁওক....

অশান্তিৰ ক’লা ধুৱাৰ বিৰুদ্ধে শান্তিৰ শুভ্ৰ জোনাকৰ বাবে

সংগ্ৰাম হওঁক সৰ্বজনৰ বাবে অধিকাৰৰ সংগ্ৰাম৷৷