জ্বলি জ্বলি ছাই হোৱা মোৰ বুকুখনি

মমডাল জ্বলি শেষ হওঁ হওঁ.....
কোঠাখন এন্ধাৰে গ্ৰাস কৰিব...
পৃৃথিৱীখন পোহৰাব বিচাৰিছিলো....

মই জানিছিলো
পৃথিৱীৰ পোহৰে এদিন 

এন্ধাৰহে উপহাৰ দিব মোক.....
তথাপিও

মই বিশ্বাস কৰো হাজাৰ জনে কৰাৰ দৰে
ʼএন্ধাৰ যিমানেই গভীৰ হʼব
পোহৰ সিমানেই ওচৰ চাপি আহিবʼ

নতুন পুৱাৰ সূৰুযৰ বাবে মই অৱশ্যে উত্ৰাবল নহওঁ.....
মোৰ মমডাল নুমাই ভালপোৱা জন সুখী হওঁক 

তেতিয়াহে বুজি পাব... 

সুখে মানুহক কিমান দিন 

জীয়াই থাকিবলৈ উৎসাহিত কৰিব পাৰে.....৷৷